เมื่อพฤติกรรมของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปชนกัน จะทำลายเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำโครงสร้างจักรวาล ระลอกคลื่นในกาลอวกาศที่เรียกว่าคลื่นความโน้มถ่วงเล็ดลอดออกมาด้านนอก เป็นบัตรเรียกแทงโก้ที่วุ่นวายและกระฉับกระเฉงที่สุดคณิตศาสตร์ของไอน์สไตน์ทำนายว่าคลื่นดังกล่าวสามารถสร้างขึ้นได้ ไม่เพียงแต่จากการชนกันขนาดมหึมาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการระเบิดและวัตถุเร่งความเร็วอื่นๆ ด้วย แต่เป็นเวลานานแล้ว การสังเกตเห็นระลอกคลื่นในกาลอวกาศแบบใดก็ตามเป็นความฝันที่เกินคาด เฉพาะการกระทำใน
จักรวาลที่น่าทึ่งที่สุดเท่านั้นที่จะสร้างสัญญาณที่มีขนาดใหญ่พอสำหรับการตรวจจับ
โดยตรง Einstein ผู้ซึ่งเรียกว่าคลื่นความโน้มถ่วงสเวลเลน ไม่ทราบว่าเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้มีอยู่ในจักรวาล
ภาพประกอบคลื่นความโน้มถ่วง
คลื่นความโน้มถ่วงกระเพื่อมออกจากหลุมดำสองหลุมที่โคจรรอบกันและกันก่อนจะรวมเข้าด้วยกัน (แสดงในการจำลองนี้) การรวมตัวของหลุมดำทำให้เกิดหลุมดำใหม่ที่ใหญ่กว่าที่พบในการชนครั้งก่อนมาก
DEBORAH FERGUSON, KARAN JANI, DEIRDRE SHOEMAKER และ PABLO LAGUNA/GEORGIA TECH, MAYA COLLABORATION
เริ่มต้นในปี 1950 เมื่อคนอื่นๆ ยังคงโต้เถียงกันอยู่ว่าคลื่นความโน้มถ่วงมีอยู่จริงหรือไม่โจเซฟ เวเบอร์ นักฟิสิกส์ ได้ พยายามค้นหาคลื่นความโน้มถ่วงในอาชีพการงานของเขา หลังจากใช้ความพยายามมากกว่าทศวรรษ เขาอ้างว่าตรวจพบในปี 1969 โดยระบุสัญญาณที่ชัดเจนซึ่งอาจจะมาจากซุปเปอร์โนวาหรือจากดาวฤกษ์หมุนเร็วประเภทที่ค้นพบใหม่ซึ่งเรียกว่าพัลซาร์ ในช่วงไม่กี่ปีหลังจากรายงานการค้นพบ
ครั้งแรก Science Newsได้ตีพิมพ์เรื่องราวมากกว่าหนึ่งโหล
เกี่ยวกับสิ่งที่เริ่มเรียกว่า “ปัญหา Weber” ( SN: 6/21/69, p. 593 ) การศึกษาหลังการศึกษาไม่สามารถยืนยันผลลัพธ์ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่พบแหล่งที่มาของคลื่นอีกด้วย พาดหัวข่าวในปี 1973 เรื่อง “ความสงสัยอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับคลื่นของเวเบอร์” ( SN: 5/26/73, p. 338 )
เวเบอร์ติดอยู่กับการอ้างสิทธิ์ของเขาจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 2543 แต่คลื่นของเขาไม่ได้รับการยืนยัน อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าจะพบคลื่นความโน้มถ่วงมากขึ้น ในปี 1974 นักดาราศาสตร์วิทยุ รัสเซลล์ ฮูลส์ และโจเซฟ เทย์เลอร์ พบดาวนิวตรอนโคจรรอบดาวคู่ที่หนาแน่น ในปีต่อมา ดาวนิวตรอนและดาวข้างเคียงใกล้กันมากขึ้นตามระยะทางที่คาดว่าจะเกิดขึ้นหากพวกมันสูญเสียพลังงานไปยังคลื่นความโน้มถ่วง ในไม่ช้านักวิทยาศาสตร์ก็ไม่ได้พูดถึงปัญหาของเวเบอร์ แต่เกี่ยวกับอุปกรณ์ที่สามารถรับคลื่นได้ “ตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่เคยเห็น แต่นักฟิสิกส์เชื่อ” ดีทริก อี. ทอมเซ่นเขียนไว้ในScience Newsในปี 1984 ( SN: 8/4/84, p. 76 )
มันเป็นกลยุทธ์การตรวจจับที่แตกต่างกัน ซึ่งใช้เวลาหลายสิบปีในการสร้าง ซึ่งจะให้ความไวที่จำเป็น Advanced Laser Interferometry Gravitational-wave Observatory หรือ LIGO ซึ่งรายงานคลื่นความโน้มถ่วงที่ได้รับการยืนยันครั้งแรกในปี 2016 อาศัยเครื่องตรวจจับสองเครื่อง หนึ่งเครื่องใน Hanford, Wash. และอีกหนึ่งเครื่องใน Livingston, La เครื่องตรวจจับแต่ละเครื่องแยกลำแสงเลเซอร์อันทรงพลัง ในสองส่วน โดยแต่ละลำแสงจะเคลื่อนที่ลงมาตามแขนทั้งสองข้างของเครื่องตรวจจับ ในกรณีที่ไม่มีคลื่นความโน้มถ่วง ลำแสงทั้งสองจะรวมกันใหม่และหักล้างกัน แต่ถ้าคลื่นโน้มถ่วงยืดแขนข้างหนึ่งของเครื่องตรวจจับขณะที่บีบแขนอีกข้างหนึ่ง แสงเลเซอร์จะไม่ตรงกันอีกต่อไปสล็อตเว็บตรง , ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เว็บตรง
